De amoraliste laat los
Het geeft niet als ze valt
Ze schildert alles met welbevinden
Saffraangeel, tomaatrood en kobaltblauw
Met simpel vloeiende subtiele detaillering
Alles in de juiste proporties
Een frisse wind, een eigenzinnig concept
Donkerblauw en zuurstokroze
Verft ze met comfortabele elegantie
De roze bril, groots en opvallend op de neus
Met wat crèmetextuur een tikje corrigeren
Moeilijk te weerstaan om haar ijzersterk
Niet auberginekleurig, met kaki en
Met bloemenprint af te beelden
Nu de stoute schoenen aantrekken
Breken met traditionele uitingen
Eigenlijk wil ze de herinnering
Voorgoed in kleuren vangen
De soundtrack van hun minnen
In kleurklank gieten zodat de spetters
Er af vliegen gelijk aan die nacht
